خرمای هرمزگان، سود دلال، شیرین کامی سایر استان ها

رسول زاهدی
از دیرباز تا کنون به گواه شواهد حداقل از عصر ساسانی و در بعضی شواهد از زمان مادها خرما محصول مهم و اصلی هرمزگان بوده به نحوی که گاها وجه معامله و پرداخت دستمزد ها نیز خرما بوده.
خرما و نخلستان های هرمزگان چنان فراوان بوده که شهرستان میناب در دهه ۱۹۷۰ میلادی سومین نخلستان بزرگ زمین نام گرفت اما از اواخر دهه ۷۰ شمسی این محصول مهم هرمزگان دچار افول و دستمایه بازی های فراوانی شده به نحوی که فروشش نیز با مشقت همراه است.
از اواخر این دهه با چالش آب هرمزگان نخلستان ها رو به خشکی رفتند و نیز با ظهور صنعت بسته بندی خرما و انبارش سردخانه ای،چالش هرمزگان و خرمایش دو برابر شد چون هم نخلستان ها رو به افول بود هم سرمایه گذاری برای صنعت بسته بندی یافت نمی شد.
در مناطق ساحل نشین خرده خرمای نخلستان های باقی مانده با همان روش سنتی به حاشیه جنوبی خلیج فارس با قیمتی کم روانه می شد و در مناطق دیگر دلال ها سود خرید خرما نصیبشان می شد در حالی که در جنوب کرمان همان خرما با احداث سردخانه ها راهی بازار های جهانی با سود بیشتر برای کشاورز می شود.
خرمایی که در هرمزگان به بهای ده کیلوگرم۲۰۰هزار تومان فروخته می شود در سایر کشور ها با قیمت هر کیلوگرم به صورت عمده دو و نیم دلار خریده می شود.
رنج برای کشاورز هرمزگانی و سود برای دیگری در حالی که می توان با احیای نخلستان های قدیمی و یک برنامه کوتاه مدت برای نخلستان فعلی ارقام تجاری و با کیفیت خرمای هرمزگان را وارد بازار جهانی کرد و دست منفعت طلبان را از حاصل زحمات کشاورز هرمزگانی کوتاه کرد.
با احیای نخلستان ها و ایجاد سیستم تعاونی ها و انبار داری مناسب پیش بینی می شود بتوان بدون ایجاد نخلستان های جدید برداشت بیش از ۸۰هزار تنی و در نتیجه با توجه به صادر شدن بیش از ۸۰درصد محصول خرما درآمدی حدود ۱۰۰میلیون دلار سالانه با احتساب قیمت هر کیلوگرم دو و نیم دلار داشت.

انتهای پیام/