کو گوش شنوا

خبرنگار واژه ای توام با متانت اما از درون پر از استرس ،دغدغه، فداکاری از خود گذشتن.

می نویسد برای همه، در این میان مورد بی مهری بسیاری از مدیران و مسوولان قرار می گیرد.درد را تحمل می کند اما دم نمی زند.آشنا با دردهای مردم. او از جنس مردم است.

اگر هرمزگانی باشی قطعا اکثر خبرنگاران با مشکلات بشاگرد جاسک و … دست و پنجه نرم می کنند دل می سوزانند و می نویسند..
خبرنگاران هرمزگانی مظلوم واقع شده اند از حق خود نیز بارها و بارها گذشته اند مورد بی احترامی قرار گرفته اند؛ از دغدغه بیماری کرونا تا واکسن.

بارها شاهد بوده ایم که قلم همین خبرنگاران توانسته از بسیاری پیشامدهایی که به ضرر استان و شهر بوده جلوگیری کند.

مطالبات صنفی و حقوقی خبرنگاران که حق آنان است باید ادا شود که این نیز باید در عمل ثابت شود نه اینکه در حد شعار و مصاحبه و تبریک روز خبرنگار و هدایای نقدی و غیرنقدی بماند.

برای مثال می توان به سهمیه واکسن و توهین به خبرنگاران هرمزگانی در گمرک شهیدرجایی در آستانه هفته خبرنگار اشاره کرد.

روز خبرنگار فرصتی برای بیان دغدغه هاست. فرصتی برای شنیدن دردهای این قشر مظلوم؛ اما کو گوش شنوا.

کاش مسئولی پیدا می شد تا به مشکلات خبرنگارانی که برای توسعه هرمزگان سرافراز تلاش می کنند، گوش می داد و آنها را رفع می کرد. کاش صدای مارا مسئولان می شنیدند و به جای وعده های فراموش شدنی فرهنگ احترام به خبرنگاران را در جامعه نهادینه می کردند.

✍🏻سمانه کمالی باغستانی

انتهای پیام/