بوموسی؛ جزیره‌ای برای امنیت، حیات و حضور ملی

لزوم بازتعریف نقش یک جزیره استراتژیک در گفتمان توسعه و اقتدار دریایی ایران

هرمزگان من- در جنوب خلیج‌فارس، جایی که خطوط مرزی با امواج دریا معنا می‌گیرند، جزیره‌ای به نام بوموسی قرار دارد؛ جزیره‌ای که نام آن بارها بر زبان سیاست‌مداران و نظامیان گذشته و حال جاری شده، اما هنوز جایگاه آن در سیاست توسعه ملی و حضور اجتماعی ایرانیان، به‌درستی تعریف نشده است.
در حالی که نقش امنیتی این جزیره به رسمیت شناخته شده، نقش تمدنی، اقتصادی، گردشگری و انسانی آن همچنان در حاشیه قرار دارد. این در حالی‌ست که بوموسی می‌تواند هم‌زمان نماد اقتدار دفاعی، محور توسعه دریامحور و نشانه‌ای از حیات مدنی در جنوب ایران باشد.

امروز بوموسی بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازتعریف است. از نگاه سنتی نظامی، باید به چشم یک مرکز چندوجهی نگریست؛ جزیره‌ای که می‌تواند هم یک پایگاه دفاعی باشد، هم یک مقصد گردشگری، هم میدان رقابت‌های نظامی و ورزشی، و هم خانه‌ای برای مردم ایران در آب‌های نیلگون خلیج‌فارس.

در گام نخست، باید از ظرفیت‌های طبیعی و اقلیمی این جزیره بهره گرفت. بوموسی، با سواحل مرجانی، زیست‌بوم خاص، و چشم‌اندازهای بکر، می‌تواند به یکی از مقاصد مهم گردشگری دریایی و بوم‌گردی تبدیل شود. این ظرفیت نه تنها در جذب گردشگر، بلکه در افزایش حس تعلق مردم به جزایر ایرانی مؤثر است. حضور شهروندان در این منطقه، معنای «مالکیت مدنی» را زنده می‌کند.

همزمان با تقویت گردشگری، می‌توان بوموسی را به عنوان بستر توسعه ورزش‌های دریایی و هوایی نیز مطرح کرد. مسابقات پاراموتور، قایق‌رانی، غواصی و دیگر ورزش‌های ساحلی و آبی، علاوه بر نشاط اجتماعی، پیام‌آور اقتدار و تسلط ایران بر آسمان و آب‌های پیرامونی خواهد بود. برگزاری فستیوال‌های ورزشی با برند بوموسی، نقشی فراتر از سرگرمی خواهد داشت؛ این‌ها نماد حضور و حاکمیت نرم هستند.

از سوی دیگر، جایگاه نظامی بوموسی همچنان باید تقویت شود، اما نه صرفاً در بُعد پادگانی. برگزاری رزمایش‌ها، تمرین‌های مشترک و مسابقات آمادگی رزمی در این جزیره، جایگاه آن را در میان نیروهای مسلح تثبیت و به نوعی «حیات رزمی» جزیره را تثبیت خواهد کرد. این فعالیت‌ها می‌توانند با حضور بین‌نیرویی و رسانه‌ای، به بازدارندگی فعال جمهوری اسلامی ایران عمق ببخشند.

در کنار این اقدامات، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای خروج جزیره از انزوا، ایجاد مشوق‌های مردمی برای حضور فعال و داوطلبانه اقشار مختلف در جزیره است. سفرهای یارانه‌ای، اقامتگاه‌های موقت، بازارهای فصلی، اردوهای علمی و حتی فرصت‌های شغلی فصلی می‌توانند زمینه‌ساز حضور چرخشی شهروندان در این نقطه راهبردی شوند. هر خانواده‌ای که پایش به بوموسی برسد، خود حامل نوعی پیام حاکمیتی است.

نکته‌ای که نباید مغفول بماند، توجه جدی به خانواده‌های نیروهای مسلح مستقر در جزیره است. آنان تنها خدمت‌گزار نیستند، بلکه زیربنای انسانی تاب‌آوری دفاعی در این خط مقدم‌اند. رسیدگی ویژه به مسائل آموزشی، درمانی، رفاهی و فرهنگی این خانواده‌ها، یک اقدام صرفاً حمایتی نیست، بلکه یک ضرورت راهبردی است برای حفظ انگیزه، آرامش و پایداری در میان حافظان مرزهای آبی کشور.

درپایان باید یادآور شد که بوموسی باید از سایه سیاست به آفتاب حضور ملی برسد؛ نه فقط در نقشه، بلکه در ذهن، رسانه و حافظه جمعی ملت ایران. از امنیت نظامی تا شور گردشگری، از سکونت هوشمند تا ورزش‌های جهانی، این جزیره قابلیت آن را دارد که به قلب تپنده اقتدار نرم و سخت ایران در خلیج‌فارس تبدیل شود.

اگر ما در بوموسی نباشیم، دیگران در آن خواهند بود.
و اگر امروز برای حضور در آن برنامه‌ریزی نکنیم، فردا باید برای بازگرداندنش بجنگیم.

خبرنگار؛ اسماعیل زارعی

انتهای پیام/