قصه پرغصه کشاورزان هرمزگان
احمد مرادی عضو مجمع نماینده استان هرمزگان می گوید: برای کاهش تلفات محصولات کشاورزی، طرح آسفالت جاده بین مزارع در کشور به مجلس شورای اسلامی ارائه میشود. کاش نمایندگان مجلس شورای اسلامی کلیات را پیگیری میکردند تا جزئیات. در شرایط امروز مشکل یک کشاورز هرمزگان راه و جاده وآسفالت بین مزارع و … نیست، بلکه مشکل اصلی قیمت فروش محصولاتشان است.
به گزارش خبرنگار هرمزگان من، کشاورزان هرمزگانی که کارشان را از گرمای بالای ۴۰ درجه تیرماه با سختی و مشقت فراوان آغاز میکنند، چهار الی پنج ماه بعد انواع محصولات نوبرانه صیفی خود را همچون بادمجان و فلفل، گوجه فرنگی، پیاز و باکیفیت عالی برداشت و روانه بازار می کنند.
استان هرمزگان با توجه به شرایط خاص و اقلیمی خود دارای پاییز و زمستانی معتدل است. در ماه هایی که بیشتر نقاط کشور سرد و یخبندان است، این استان دارای محصولات کشاورزی و صیفی جات خارج از فصل است.
کشاورزان این استان برای تولید محصول خود مشکلات فراوانی مثل سیل و تگرگ و سرمازدگی و انواع آفت ها را پشت سر میگذارند تا محصول با کیفیتی را تولید و روانه بازارکنند و اگر خوشبینانه هم به این موضوع نگاه کنیم (با فرض اینکه هیچ گونه بلایای طبیعی و آفتی وجود نداشته باشد) سخت ترین درد برای یک کشاورز عدم ثبات بازار و قیمت مناسب محصولات تولیدی خود است.
هزینه های بالا و سرسام آور تولید محصولات کشاورزی از شخم زدن و اجاره زمین گرفته تا خرید بذر، سم، کود، هزینه بسته بندی محصول، هزینه های آب و برق، هزینه کارگر و کرایه حمل. تمام این هزینه ها بر دوش کشاورز سنگینی می کند. در شرایط امروز وقتی کل هزینه ها را با هم جمع کنیم قیمت تمام شده یک کیلو بادمجان بالای ۴۰۰۰ تومان و یک کیلو فلفل برای کشاورز بالای ۵۰۰۰ تومان آب می خورد. این در صورتی است که در بازار کنونی هر کیلو بادمجان ۲۰۰ تا ۵۰۰ تومان و فلفل ۱۵۰۰ تا ۲۰۰۰ تومان توسط دلال از کشاورز خریداری میشود.
نبود قیمت گذاری مناسب برای محصولات کشاورزی و وجود واسطه و دلالانی که درآمد کشاورزان را می بلعند .روزگار کشاورزان را تلخ کرده است.
نبود کارخانههای صنایع تبدیلی بخش خصوصی و ناهماهنگی بازار عرضه و تقاضا در بازار خرید تضمینی محصولات کشاورزی باعث شده است کشاورزان از روی ناچاری دسترنج محصول یک سال خود را در حاشیه جادهها یا سرِ زمین زراعتی با نازلترین قیمت به دلالان بفروشند و بعضی وقت ها شرایط به حدی سخت می شود که کشاورز محصولاتی را که با خون دل تولید کرده را سَر زمین رها کرده و دنبال شغل دیگری برود. (وقتی هزینه برداشت از فروش بیشتر میشود).
در این میان هم کشاورز و هم مصرف کننده نهایی، ضرر کرده اند و تنها کسی که توانسته بین این دو دسته ،یک شبه به درآمد بالایی از راه واسطه گری دست یابد، دلال بوده است.
کشاورزی که یک لیتر سم را بین ۵۰۰ تا ۲.۷۰۰ هزار تومان، یک کیلو کود آهن بین ۲۵۰ تا ۴۰۰ هزارتومان، برای خرید یک بسته ۱۰ کیلویی از کود با کیفیت از ۴۰۰ تا ۲.۴۰۰ هزارتومان یک کارتن خالی که ظرفیت ۱۰ کیلو بادمجان دارد حدود ۱۲ هزارتومان و یک جعبه مخصوص گوجه فرنگی را باید بالای ۷ هزارتومان بخرد، آیا به صرفه است که محصول تولیدیاش را که قبل از طلوع خورشید تا مدت ها بعد از غروب آفتاب برایش زحمت کشیده و گرمای نفس گیر تابستان و سرمای سوزناک زمستان را تحمل نموده است، به قیمتی خیلی پایین بفروشد؟
قصه پر غصه فروش محصول کشاورزانی که زبان اعتراض ندارند و تنها راه اعتراض شان یا عدم برداشت محصول و یا دور ریختن محصولات کشاورزی است ، چنین پاسخی از سوی بعضی از مسئولین میشنوند که: مقصر خودتانید که کشت بی رویه کردهاید.
این قصه، سریالی دنباله دار است. عدم برنامه ریزی مناسب و بی توجهی به کشاورزان چیست؟ کاش در منطقه کارخانجات فراوری و تولید کنسرو محصولات کشاورزی بود! کاش برنامه ای برای خرید تضمینی یا حداقل قیمت گذاری محصولات کشاورزی با توجه به هزینه تولید انجام می گرفت! کاش در منطقه سردخانه ای مناسب جهت انبار محصولات کشاورزی بود! کاش کشاورزان می توانستند دست دلالانی که بدون هیچ زحمتی و فقط با یک تلفن کلی سود می کردند را قطع میکردند!و بسیاری از ای کاش های دیگر!
کشاورزان هرمزگان امسال هم مثل سالهای گذشته چشم امیدشان به مسئولین و دست اندرکاران است، کاش میشد برای این قشر زحمت کش کاری کرد! کاش می توانستیم، چرا که با بی توجهی به این قشر شاهد مرگ کشاورزی استان خواهیم بود. با این اوصاف، توقع کشاورزان در درجه نخست، فروش محصولات شان به قیمت مناسب و در مراحل بعدی راه و… است.
انتهای پیام/
نظرات