۱۲تیر یادآور خوی وحشیگری آمریکا در خلیج فارس؛داغ بر دل نشسته

هرمزگان من- سمانه کمالی باغستانی؛ در همهمه سالن فرودگاه بین المللی بندرعباس و با اعلام اطلاعات پرواز،مسافران ازهمراهان خود خداحافظی می کنند. مسافران پرواز۶۵۵ هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران در صفوف منظم از گیت حراست عبور می کنند. مسافران با راهنمایی مهمانداران هواپیمای غول پیکرایرباس  A300  بر روی صندلی های خود جا خوش می کنند.کاپیتان محسن رضاییان، خلبان چیره دست کشور با خوش آمدگویی به مسافران و آرزوی سفری خوش منتظر اجازه پرواز از برج مراقبت است.دقایقی بعد اجازه پرواز صادر می شود.

هواپیمای ایرباس با۲۹۱ مسافر از جمله ۶۶ کودک، ۵۲ زن، ۱۷۲ مرد و خدمه با  گردش به چپ  باند فرودگاه بندرعباس را ترک می کند و بر فراز خلیج فارس به پرواز درمی آید.و اینچنین آغاز می شود حادثه تلخ پرواز ناتمام و ماندگار۶۵۵….

دریای خون

۱۲ تیر ۱۳۶۷ پرواز تهران – دوبی در توقفی کوتاه درفرودگاه بین المللی بندرعباس حوالی ساعت ۱۰ صبح پس از مسافرگیری از فرودگاه به آسمان بر می‌خیزد.همه چیز عادی است. هواپیما بر فراز جزیره هنگام ودر ارتفاع حدود ۱۲ هزار پایی در حال پرواز است. ۲۳ دقیقه طول پرواز بندرعباس -دوبی اعلام شده  اما…این هواپیمای غول پیکر بیشتر از ۷ دقیقه در آسمان دیده نمی شود.

در ساعت ۱۰:۲۲ ناو جنگی  یو اس اس وینسنس آمریکا که از یک مأموریت اسکورت برمی‌گشت و به حریم آب‌ّهای ایران وارد شده بود، به دستور ناخدا «ویلیام راجرز»، فرمانده ناو وینسنس به سمت هواپیمای غول پیکر ایرباس با بهانه عدم توجه به اخطارهای هوانوردی و با ادعای نزدیک شدن به ناوگان آمریکا و در حالی که ایرباس در حال افزایش ارتفاع بود،

دو موشک ریم – ۶۶ شلیک می کند. شلیکی نا جوانمردانه. موشک استاندارد با برد ۳۰۰ مایل برای یک هواپیما که هیچ برای سفینه هم کافی است. یکی به بال و یکی دیگر به دم هواپیمااصابت کرد. اینچنین همه چیز رنگ خون به خود گرفت. ۲۵۳ مسافر ایرانی، ۱۳ مسافر اماراتی، ۱۰ مسافر هندی، ۶ مسافر پاکستانی، ۶ مسافر یوگسلاوی ، یک فرانسوی و یک ایتالیایی همراه با خدمه هواپیما دل از آسمان آبی کندند.

به یکباره خلیج فارس رنگ خون گرفت تا باردیگراین پهنه آبی شاهد خوی وحشی گری آمریکایی ها باشد. این یکی از خشن ترین صحنه از صفحات تاریخ سیاه آمریکا بود که در لوای شعار حقوق بشری پنهان مانده است.بومیان منطقه لحظه آتش گرفتن هواپیما در آسمان را دیده اند.لحظه تلخ که انسان های بیگناه در آسمان تکه تکه شدند. خبرسقوط هواپیمای ایرباس A300 به سرعت به سراسر جهان مخابره می شود.نیروهای امدادی به سرعت خودرا به محل سقوط هواپیما می رسانند.جستجوبرای یافتن اجساد قربانیان آغاز می شود. غواص ها دل به دریا می زنند. شب و روز آب های منطقه را پایش می کنند.اجساد متلاشی شده به سختی جمع آوری می شود.

۵۰ روز تجسس

این حادثه در بحبوحه جنگ تحمیلی عراق علیه کشورمان رخ داد. و یکی از فرماندهان با تجربه جنگ تحمیلی،ماموریت تیم تجسس اجساد را عهده دارشد.امیر دریادار دوم «ناصر سرنوشت» که در آن حادثه فرمانده عملیات جمع‌آوری اجساد قربانیان را بر عهده داشت در باره آن حادثه تلخ چنین می گوید: «۵۰ روز تمام شب و روز در حال جستجو و یافتن اجساد بودیم. موفق شدیم  ۱۸۷ جسد از ۲۹۷ نفر مسافر هواپیما را پیدا کنیم.»

او به نکته مهمی هم اشاره می کند:« جعبه سیاه را هم درآوردیم و تحویل مسئولین مربوطه دادیم. چون همه آنچه به درد می خورد و قابل ارزش بود را با هلی کوپتر منتقل می کردیم. در نهایت اعلام کردند که در جعبه سیاه اخطاری نبوده و فرصت و زمانی هم به خلبان داده نشده که تغییر مسیر دهد».این دلایل نشان می دهد که این حادثه اتفاقی نبوده و عمدی صورت گرفته چرا که پس از حادثه، فرمانده ناو مدال شجاعت دریافت می کند.

ادعای کذب مقامات آمریکایی

اما، بلافاصله پس از این جنایت، مقامات آمریکایی اعلام کردند که یک فروند هواپیمای اف ۱۴ جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار داده‌‏اند. پس از روشن شدن نوع هواپیما، آمریکایی‌ها سعی کردند تا به نحوی وانمود کنند که در این مورد مرتکب اشتباه شده‏‌اند.

برخی دیگر از مقامات نظامی آمریکا اعلام کردند که هواپیمای ایرباس در خارج از دالان هوایی پرواز می‌‏کرده و رزم‏ناو آمریکایی نیز هفت‏‌بار اخطار رادیویی برای‏ هواپیمای ایران مخابره کرده ولی جوابی دریافت نکرده است! اما شواهد بعدی، این نظر آنان را کاملاً مردود جلوه داد.چرا که  قطعات متلاشی شده هواپیما و اجساد سرنشینان آن در سطح وسیعی از آب‏های سواحل جنوبی جزیره هنگام، درست در داخل آب‏های ایران پراکنده شده بودند و هواپیما در مسیر تعیین شده در زیر مرکز دالان هوایی بین‌‏المللی بندرعباس دوبی درحال پرواز بوده است. همان‌طور که چهار سال بعد روزنامه «نیویورک تایمز»، در گزارشی که حاوی چندین نکته تازه بود، گفت که ناو وینسنس در آب‏های فلات قاره ایران بوده است نه در آب‏های بین‏‌المللی و پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) در آن زمان بر این حقیقت سرپوش گذاشته است.

ابراز تاسف از سقوط هواپیما

ایران، چهاردهم تیرماه در نامه‌ای به رئیس شورای امنیت خواستار تشکیل جلسه فوری شورا برای رسیدگی به موضوع شد. ۲۵ تیرماه این شورا تشکیل و قطعنامه ۶۱۶ شورای امنیت (۱۹۸۸) صادر شد.

این قطعنامه با ابراز تأسف عمیق از ساقط ساختن هواپیمای غیرنظامی ایران به وسیله موشکی که از یک ناو جنگی آمریکا شلیک شده و از دست رفتن غم‌انگیز جان انسان‌های بی‌گناه، بر لزوم اجرای فوری و کامل قطعنامه ۵۹۸ (۱۹۸۷)، شورا را به عنوان تنها مبنای حل جامع، عادلانه، شرافتمندانه و پایدار، منازعه میان ایران و عراق ابراز و پشتیبانی خود را از دبیرکل برای اجرای این قطعنامه تاکید کرد.آمریکا تنها حاضر به پرداخت غرامت شد.

آمریکا دشمن شماره یک

حمله به هواپیمای مسافربری ایران نه یک عمل اتفاقی بود و نه ناشی از ضعف فناوری و خطای انسانی ناو چندمنظورۀ آمریکایی، بلکه نشانگر سیاست دولت آمریکا در قبال ایران و بیانگرضدیت آمریکا با جمهوری اسلامی در جریان جنگ تحمیلی و علامت روحیۀ خصمانۀ دولتمردان آمریکا با ملت ایران بود.۳۵ سال از آن حادثه دلخراش می گذرد اما داغ آن نه تنها برای مردم ما بلکه برای  دولت های ضد تروریست هنوز تازه است.در روزی که همه چیز آبی بود، به یکباره آسمان آبی دود سیاه گرفت تا دریای آبی خون گریه کند.

انتهای پیام/