طلیعه‌ای بر شکوهِ ولادت؛ تجلی نورِ علی

هرمزگان من- اسمعیل زارعی؛ در میان تمام تاریخ‌های تکراری و روزهای خاکستری، لحظه‌ای هست که نور می‌بارد، نه از آسمان که از دل تاریخ. روزی که نه فقط یک انسان، که یک معنا، یک جهان، متولد شد. روز میلاد امیرالمومنین، علی ابن ابی‌طالب (ع).

این طلیعه، نه فقط یادآور یک تولد، که یادآور ظهور یک الگوست، الگویی که در تمام ابعاد انسانیت، بی‌نظیر است. علی (ع) نه فقط یک پدر، نه فقط یک حاکم، که تجلی تمام‌عیار شجاعت، عدالت، سخاوت و حکمت است. او دریایی بی‌کران از فضیلت است که هر چه بیشتر در آن غوطه ور شویم، گوهر‌های ناب‌تری کشف می‌کنیم.

بگذارید امروز به جای شمردن کلیشه‌ها، کمی هم به این چهره‌ی بی‌بدیل خیره شویم. به آن چشمانی که از نورِ حقیقت می‌درخشیدند، به آن دلی که آکنده از عشق به خدا و بندگان خدا بود، به آن دست‌هایی که هم شمشیر عدالت را به دوش می‌کشیدند و هم نان یتیمان را.

علی (ع) فقط یک تاریخ نیست، یک جریان است، یک راه است. راهی به سوی عدالت، به سوی انسانیت، به سوی حقیقت. او نه فقط متعلق به گذشته، که چراغ راه آینده است. تولد او، بهانه‌ای است برای آنکه از نو خودمان را به محک این آیینه‌ی تمام نما بکشیم و ببینیم تا چه حد از آن عظمت فاصله گرفته‌ایم.

امروز، نه فقط تولد یک انسان، که تولد یک مفهوم است. مفهومِ مردانگیِ ناب، مفهومِ عدالتی که هیچ سازشی با ظلم ندارد، مفهومِ بخششی که هیچ توقعی در آن نیست. بگذارید امروز، به جای شعار دادن، کمی هم سکوت کنیم و در این دریای نور غرق شویم. شاید در این سکوت، چیزی از آن حقیقت بی‌انتها نصیب ما شود.

روز پدر؛ فراتر از کلیشه‌ها، نگاهی به نقش پدری در دنیای واقعی

تولد حضرت علی (ع) را که بهانه‌ای برای “روز پدر” می‌دانیم، به نحوی یادآور یک قهرمان ایده‌ است. اما بیایید یک لحظه از این کلیشه‌ها فاصله بگیریم و نگاهی بیندازیم به پدری در دنیای واقعی، در شرایط امروزی. پدری که گاهی خسته است، گاهی گیج، گاهی از پس همه چیز بر نمی آید، اما با تمام وجود سعی می کند یک تکیه‌گاه باشد.

پدر امروزی، بین سنت و مدرنیته:

دیگر آت پدر همیشه جدی و مقتدر، که فقط نان‌آور خونه بود، به تاریخ پیوسته است. پدرهای امروز درگیر هزار چالش هستند. از یک طرف باید با سرعت بالای تغییرات تکنولوژی کنار بیایند، از طرف دیگرباید بین سنت‌های قدیمی و ارزش‌های جدید تعادل برقرار کنند. این وسط، یک پدر خوب بودن، کار آسانی نیست.

نقش‌های چندگانه:

پدر امروزی، دیگر فقط یک نان‌آور نیست. او باید مربی باشد ، رفیق باشد ، همبازی باشد، گاهی حتی مامان هم باشد. باید به حرف بچه‌هایش گوش بدهد برایشان وقت بگذارد، احساساتشان را درک کند و ازآنها حمایت کند این نقش‌های چندگانه، فشار زیادی را به پدرها وارد می‌کند و گاهی اوقات آنها را درمانده و خسته می‌کند.

چالش‌های پیش رو:

مشکلات اقتصادی، فشارهای شغلی، کمبود وقت، دوری از خانواده و… همه اینها دست به دست هم می‌دهد تا نقش پدری را سخت‌تر کنند. بعضی پدرها برای اینکه بتوانند از پس مشکلات بربیایند، مجبور میشنوند ساعت‌های زیادی کار کنند و در نتیجه از خانواده دور میفتند. این دوری، هم برای پدر سخته، هم برای بچه ها.

فراتر از شعارها:

به جای اینکه فقط شعار بدهیم و از پدرها توقع داشته باشیم، باید به فکر راه حل باشیم. باید به پدرها کمک کنیم که بتوانند نقش خودشان را بهتر ایفا کنند.
آموزش مهارت‌های ارتباطی، حمایت‌های مالی و قانونی، افزایش آگاهی در مورد مسائل مربوط به خانواده و… همه این‌ها می‌تواند کمک‌کننده باشد.

یک یادآوری صمیمانه:

روز پدر، فرصت خوبی است که یک بار دیگر به پدرهای اطرافمان نگاه کنیم. پدرهایی که شاید خیلی پرفکت نباشند، اما تمام تلاششان را می‌کنن که بهترین باشند.
به آنها بگوییم که چقدر دوستشان داریم و چقدر قدردان زحماتشان هستیم. به آنها بگوییم که با تمام کاستی‌ها، قهرمان‌های ما هستند.

حرف آخر:

بیاید “روز پدر” را فقط یه مناسبت کلیشه‌ای نبینیم. بیاید این روز را به فرصتی برای قدردانی از پدرها و فکر کردن به نقش مهم پدری در جامعه تبدیل کنیم. بیاید با هم تلاش کنیم تا پدرهای امروزی بتوانند با آرامش خاطر بیشتری به خانواده هاشون عشق بورزند در کنارشانخوشحال باشند…

اسمعیل زارعی

انتهای پیام/