پیاده تا خورشید

اختصاصی هرمزگان من -زیارت با پای پیاده، بزرگداشتی است که از گذشته بوده و اختصاص به زمان خاصی ندارد، همان گونه که نقل شده، حضرت آدم هزار بار به زیارت خانه خدا رفت.

رویداد بزرگ پیاده روی اربعین یک رویداد فرهنگی اجتماعی یا شاید یک حرکت سیاسی است که تمام مردم جهان با عشق و علاقه پیاده به وصال یار می شتافتند.

پیاده روی اربعین برای زیارت حرم سیدالشهدا یکی از توصیه شده ترین اعمال است که به همین دلیل هر ساله تعداد زیادی از شیعیان با پای پیاده به سمت کربلا حرکت می کنند تا روز اربعین به زیارت بپردازند.

این پیاده روی برای زنده ماندن یاد شهدای دشت کربلاست که حضرت زینب بعد از دوران اسارت خود این مسیر را برای بازگشت به کربلا و زیارت قبور شهدای کربلا طی کرد.

مسیری است که عراقی‌ها با جان و دل با عشق از زائرین حسینی پذیرایی می‌کردند، به اصرار می خواهند از غذای موکب هایشان به تو بدهند، گاهی کار از اصرار می گذشت  و به التماس می رسید. محبتی ناشناخته در قلبشان نهادینه شده که آشناست. بسیاری از مردم عراق تمام زندگی خود را در آن چند روز وقف زائرین امام حسین می کنند.

در این مسیر برخی از زنان عرب به اصرار تو را به خانه خود دعوت می کنند و اگر با مخالفت شما روبروشوند  ناامیدی و ناراحتی آنها را به دنبال دارد.

اگر به مسیر نگاهی بیندازی می بینی که همه می روند انگار خستگی برایشان معنی ندارد همه به عشق امام حسین می روند.

در راه کربلا چیزهایی زیادی است که انسان را متعجب می کن،مثلا پیرمرد ها و پیرزن ها و کودکان خیلی کوچک که دارند این مسیر را با پای پیاده طی می کنند.. در صورتی که رفتن این همه راه برایشان سخت و دشوار است. اما آنها به عشق امام حسین و حضرت ابوالفضل با سختی این کار را انجام می دهند.

جاماندگان نیز قلب و دل شان را راهی سفر عشق می کنند.

شاید حضرت عشق در خانه قلب ها را زده و قلب اعضا و جوارح را با خودش همراه کرده و این گونه پیاده‌روی اربعین شکل گرفته است. زیارت ائمه با پای پیاده، اختصاص به دین و فرهنگ خاصی هم ندارد.اما پیاده روی اربعین با آن جمعیت عاشق،آن شور و اشتیاق رسیدن به معشوق با هیچ کلامی نتوان وصف کرد.شاید در یک جمله بتوان این رویداد را معنا کرد: پیاده تا خورشید.

انتهای پیام/