روانگردان ها، مخدرهای پوششی

فرامرز دریایی

روزی نیست که خبر کشف مواد مخدر درشهرهای مختلف کشور به ویژه در استان هرمزگان منتشر نشود و در این رهگذرعده‌ای از قاچاقچیان نیز به دام قانون نیفتند و روزی هم نیست که قرص‌های روان‌گردان از عطاری‌ها کشف نشود.

هرچه تلاش دستگاه‌های مختلف براى مبارزه با قاچاق مواد مخدر گسترش می‌یابد، میزان قاچاق نیز افزایش می‌یابد.قاچاق مواد مخدر، پدیده مخرب دیروز و امروز نیست بلکه سال‌هاست که این پدیده همچون خوره به جان کشور و مردم افتاده و هرروز ابعاد گسترده‌تری به خود می‌گیرد. متأسفانه دامنه خریدوفروش مواد مخدر در جامعه آن‌قدر گسترش‌یافته که هیچ نقطه‌ای از کشورنمی‌توان یافت که سخن از خریدوفروش و توزیع مواد مخدر نباشد.

درجاى جاى ایران،درهرگوشه وکناراین کشور، در هر کوى و برزن و هر محله‌ای فروش مواد مخدر بازار خوبى دارد… البته در برخى از مناطق و استان‌ها شرایط کمى بهتر و در برخى از شهرستان‌ها، اوضاع بدتر است.
استان‌های مرزى همچون هرمزگان بیشتر درخطر قرار دارند. تاکنون آمارى از سوى دستگاه‌ها در خصوص تعداد افرادی که در کشور به مواد مخدر، اعتیاددارند منتشرنشده که مشخص کند، کدام استان‌ها داراى بیشترین و کدام استان‌ها داراى کمترین تعداد مبتلایان به مواد مخدرهستند. البته این، کار بسیار سختى است. درهرصورت استان هرمزگان به دلیل همسایگى با استان‌های سیستان و بلوچستان و کرمان ونیز هم‌مرز بودن با کشورهاى حاشیه خلیج‌فارس مسیر بسیار مناسبى براى جابجایى و ترانزیت مواد مخدر است.

این وضعیت باعث شده، مواد مخدر به‌راحتی در دسترس عموم قرار گیرد. به‌گونه‌ای که افراد کم‌سن‌وسال و جوان نیز بدون دغدغه می‌توانند مواد مخدر تهیه کنند.چند سالی است که برخی از نوجوانان و جوانان به بهانه درس‌خواندن یا به بهانه‌های مختلفی ازجمله رفع افسردگی و کسالت به پدیده‌ نامطلوب جدیدی به نام قرص‌های محرک یا قرص‌های روان‌گردان روی آورده‌اند، بی‌آنکه از نتیجه عادت یا اعتیاد به این قرص‌ها اطلاع چندانی داشته باشند.

از سوى دیگر طى سال‌های اخیر جوانانى هم که به دام اعتیاد افتاده‌اند و دیگر قصد ترک آن را ندارند، داروهایى مانند ترامادول و متادون را که جزو داروهاى مخدر و روان‌گردان هستند جایگزین مواد مخدر کرده‌اند. فراموش نکنیم که جمعیت اصلى کشور را قشرجوان تشکیل می‌دهد،جوانانى که به دلیل افزایش بیکارى، دچار افسردگى شده و برای برون‌رفت از این شرایط، به سمت استفاده ازاین‌گونه داروها گرایش پیداکرده‌اند. نکته‌ای که باید به آن توجه نمود میزان اعتیادآورى این داروها است.میزان اعتیادآورى این‌گونه داروها بسیار زیاداست.

شاید به جرات بتوان گفت که باید به ترامادول همچون تریاک، متادون همچون هرویین و ریتالین همچون شیشه نگاه کرد. ترامادول همچون تریاک است و فرد را وابسته می‌کند. این داروهاى مخدر و دیگر مواد مخدر بر مغز، سیستم عصبى و حافظه، آثار مخرب می‌گذارد.فروش چنین داروهای اعتیادآور درعطاری‌ها،زنگ خطر فراگیرشدن این داروها را به صدا در آورده است.

پرسشى که اینجا مطرح می‌شود اینکه، داروهاى مخدر، قرص‌های روان‌گردان و قرص‌های شادی‌بخش توهم‌زا چگونه و توسط چه کسانى در اختیار عطاری‌ها قرار می‌گیرد؟! چرا باید این مواد به‌جای داروخانه‌ها، باقیمت بالا، درعطاری‌ها و بدون مجوز پزشکى، خریدوفروش شود؟ آیا با همکاری دستگاه‌های مختلف بساط فروش چنین داروهایی از سطح شهرجمع می‌شود؟

انتهای پیام/